po turecku (język polski) edytuj

 
jagnięcina po turecku (1.1)
 
informacje po turecku (1.2)
 
siad po turecku (1.3)
wymowa:
IPA[ˌpɔ‿tuˈrɛʦ̑ku], AS[po‿turecku], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.akc. pob.
?/i
znaczenia:

fraza przysłówkowa sposobu

(1.1) w sposób typowy dla kultury, kuchni Turcji lub im przypisywany
(1.2) jęz. (mówiący, porozumiewający się, napisany) w języku tureckim
(1.3) o siadzie: ze skrzyżowanymi nogami
odmiana:
(1.1-3) nieodm.
przykłady:
(1.1) Przyrządziłem dziś kuskus po turecku.
(1.2) Oni rozmawiają po turecku.
(1.3) Dobrym sposobem na rozluźnienie karku, mięśni i łagodzenie nacisku na stawy nóg jest siad po turecku (…).[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kawa po tureckugotować po turecku • bakłażan / fasola / flaki / jajka / kurczak / makaron / mięso / papryki / pory / ryż po turecku
(1.2) czytać / liczyć / mówić / napisać / pisać / powiedzieć / zwroty po turecku
(1.3) siedzieć po tureckusiadać / usiąść po turecku
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Turcja ż, Turczynka ż, turecki mrz, Turek mos
przym. turecki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Słowo turecku jest przymiotnikiem turecki w celowniku lp, jednak odmienionym według archaicznej deklinacji rzeczownikowej, nie występującej już poza konstrukcją po+ -u i utartymi zwrotami.
tłumaczenia:
źródła: