napisy po polsku (1.1)
wymowa:
IPA[pɔ‿ˈpɔlsku], AS[po‿polsku], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.
?/i
znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) jęz. w języku polskim[1]
(1.2) kult. w sposób właściwy Polakom, typowy dla Polaków[1]
odmiana:
(1.1-2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Powiedz to po polsku!
(1.2) Kobiecina przygotowała obiad po polsku, tak jak umiała.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mówić / pisać po polsku
synonimy:
(1.2) rzad. z polska
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Polska ż, Polak mos, Polka ż, polskość ż
przym. polski, polskawy
związki frazeologiczne:
nie rozumiesz po polsku?!
etymologia:
uwagi:
Słowo polsku jest przymiotnikiem polski w celowniku lp, jednak odmienionym według archaicznej deklinacji rzeczownikowej, niewystępującej już poza konstrukcją po+ -u[2] i utartymi zwrotami. Użycie w tym kontekście współczesnej formy celownika, polskiemu jest błędem (niekiedy celowym), por. po polskiemu.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „polski” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Ida Kurcz, Andrzej Lewicki, Jadwiga Sambor, Krzysztof Szafran, Jerzy Woronczak: Polszczyzna lat sześćdziesiątych, str XV