pożyczać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈʒɨʧ̑aʨ̑], AS[požyčać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pożyczyć)

(1.1) dawać coś komuś na pewien czas
(1.2) brać coś od kogoś na pewien czas za jego zgodą
(1.3) eufem. ukraść coś komuś, często bez jego wiedzy
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Ciągle muszę pożyczać ci temperówkę!
(1.2) Nie mam, sam właśnie pożyczyłem temperówkę od kolegi.
składnia:
(1.1) pożyczać + B. (nie pożyczać + D.) + C.
(1.2) pożyczać + B. (nie pożyczać + D.) od + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) odzyskiwać, odbierać
(1.2) oddawać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pożyczka ż, pożyczanie n, pożyczenie n
czas. pożyczyć dk., wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: