plejstocen

plejstocen (język polski)

wymowa:

IPA: [plɛjˈstɔʦ̑ɛ̃n], AS: [plei ̯stocẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. starsza epoka czwartorzędu; zob. też plejstocen w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plejstocen	plejstoceny
dopełniacz	plejstocenu	plejstocenów
celownik	plejstocenowi	plejstocenom
biernik	plejstocen	plejstoceny
narzędnik	plejstocenem	plejstocenami
miejscownik	plejstocenie	plejstocenach
wołacz	plejstocenie	plejstoceny

przykłady:

(1.1) Podczas plejstocenu miało miejsce kilka zlodowaceń kontynentalnych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. dyluwium

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) czwartorzęd

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. plejstoceński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Pleistocene
• baskijski: (1.1) Pleistozeno
• białoruski: (1.1) плейстацэн m
• czeski: (1.1) pleistocén m
• duński: (1.1) pleistocæn
• hiszpański: (1.1) Pleistoceno
• kataloński: (1.1) Plistocè m
• litewski: (1.1) pleistocenas m
• niemiecki: (1.1) Pleistozän n
• rosyjski: (1.1) плейстоцен m
• słowacki: (1.1) pleistocén m
• ukraiński: (1.1) плейстоцен m

źródła: