pleń

pleń (język polski)

pleń (1.1)

wymowa:

IPA: /plɛɲ/ zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pełznąca masa złożona z mnóstwa larw muchówki z gatunku ziemiórki pleniówki; zob. też pleń w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) rozk. 2. os. lp od: plenić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pleń	plenie
dopełniacz	plenia	pleni
celownik	pleniowi	pleniom
biernik	pleń	plenie
narzędnik	pleniem	pleniami
miejscownik	pleniu	pleniach
wołacz	pleniu	plenie

przykłady:

(1.1) Idąc szlakiem w Bieszczadach, widziałem pleń.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zjawisko / spotkanie / obserwacja plenia • spotkać / widzieć / zobaczyć / obserwować pleń

synonimy:

(1.1) robak hufcowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) ziemiórka pleniówka

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Heerwurm

źródła: