plancus
plancus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1) planc|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik plancusus plancusa plancusum plancusī plancusae plancusa dopełniacz plancusī plancusae plancusī plancusōrum plancusārum plancusōrum celownik plancusō plancusae plancusō plancusīs biernik plancusum plancusam plancusum plancusōs plancusās plancusa ablatyw plancusō plancusā plancusō plancusīs wołacz plancuse plancusa plancusum plancusī plancusae plancusa - (2) planc|us, ~ī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plancus plancī dopełniacz plancī plancōrum celownik plancō plancīs biernik plancum plancōs ablatyw plancō plancīs wołacz plance plancī
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) praindoeur. *pleh₂- → płaski
- (2.1) gr. πλάγγος (plángos) → rodzaj orła; źródłosłów dla hiszp. planco, franc. planche
- uwagi:
- (2.1) inna pisownia plangus
- źródła: