plancus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) równy, płaski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) ornit. rodzaj orła
odmiana:
(1) planc|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
(2) planc|us, ~ī (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) praindoeur. *pleh₂-płaski
(2.1) gr. πλάγγος (plángos) → rodzaj orła; źródłosłów dla hiszp. planco, franc. planche
uwagi:
(2.1) inna pisownia plangus
źródła: