piractwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʲiˈraʦ̑tfɔ], AS[pʹiractfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. wszelki bezprawny akt gwałtu, zatrzymania lub grabieży popełniony dla celów osobistych przez załogę lub pasażerów prywatnego statku lub samolotu na pełnym morzu lub w miejscu niepodlegającym jurysdykcji żadnego państwa wymierzony przeciwko innemu statkowi morskiemu lub powietrznemu albo przeciwko osobom lub mieniu na pokładzie takiego statku[1]
(1.2) praw. wszelki akt dobrowolnego udziału w korzystaniu ze statku morskiego lub powietrznego, jeżeli jego sprawca wiedział o okolicznościach nadających takiemu statkowi charakter pirackiego statku morskiego lub powietrznego[1]
(1.3) praw. wszelki akt podżegania do popełnienia piractwa (1.1-2) lub wszelki akt celowego ułatwiania popełnienia takich czynów[1]
(1.4) przen. nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego zagrażające bezpieczeństwu innych użytkowników drogi[2]
(1.5) przen. naruszanie praw autorskich poprzez nielegalne kopiowanie, odtwarzanie, rozpowszechnianie utworów, dzieł, programów komputerowych itp.
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) korsarstwo
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bandytyzm, rabunek
hiponimy:
(1.5) wideopiractwo
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pirat mos/mzw
przym. piracki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1-3) Zgodnie z prawem międzynarodowym pojęcie piractwa odnosi się tylko do rozbojów morskich i powietrznych. Używanie tego pojęcia w odniesieniu do innych czynów (np. naruszania praw własności intelektualnej) jest z prawniczego punktu widzenia niepoprawne.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporządzona w Montego Bay dnia 10 grudnia 1982 r., art. 101 (Dz.U. 2002 nr 59 poz. 543).
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.