pilnować (język polski) edytuj

 
gęsi pilnują (1.1) piskląt
wymowa:
IPA[pʲilˈnɔvaʨ̑], AS[pʹilnovać], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) sprawować nadzór; strzec czegoś lub kogoś
(1.2) postępować, trzymając się określonych reguł

czasownik zwrotny pilnować się

(2.1) uważać na siebie, na swoje postępowanie[1]
(2.2) pilnować (1.1) wzajemnie jeden drugiego[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Czy dzisiaj nadal pilnujesz swojego młodszego brata, Marka?
(1.1) Pilnuję, żeby nikt nie zniszczył tych wiktoriańskich regałów i foteli.
(1.2) Mariola nie tyje, bo pilnuje diety.
składnia:
(1.1) pilnować + D.[2]
kolokacje:
(1.1) pilnować porządku
synonimy:
(1.1) czuwać, dbać, doglądać; gw. (Górny Śląsk) wahować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pilnowanie n
związki frazeologiczne:
pilnować jak oka w głowiepilnować jak źrenicy okapilnować swojego nosa
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „pilnować się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.