pikinier
pikinier (język polski)
edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. wojsk. żołnierz walczący przy użyciu piki (czasem kosy[1]); zob. też pikinierzy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pikinier pikinierzy dopełniacz pikiniera pikinierów celownik pikinierowi pikinierom biernik pikiniera pikinierów narzędnik pikinierem pikinierami miejscownik pikinierze pikinierach wołacz pikinierze pikinierzy depr. M. i W. lm: (te) pikiniery
- przykłady:
- (1.1) Między pikinierami i za nimi stali żołnierze, których główną bronią był półtorametrowy goedendag […], połączenie maczugi z piką zdatne tak do zadawania ciosów obuchem jak pchnięć zamocowanym na głowicy szpikulcem[2].
- (1.1) Ledwo pół wieku po wojnach husyckich na polach bitewnych Europy królowała już artyleria, a popłoch budzili pikinierzy szwajcarscy i formacje lancknechtów Frundsberga – karne, zwarte, po plebejsku solidarne, wiernie naśladujące husycki styl wojowania[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pikeman
- niemiecki: (1.1) Pikenier m
- rosyjski: (1.1) пикинёр m
- słowacki: (1.1) pikanier m
- ukraiński: (1.1) пікінер m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „pikinier” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Dariusz Piwowarczyk, Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Historia i fantastyka, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
