pies policyjny


- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛs ˌpɔlʲiˈt͡sɨjnɨ], AS: [pʹi ̯es polʹicyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j ⓘ
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) pies wyszkolony do pracy z policją, m.in. wykrywający narkotyki, broń, materiały wybuchowe lub zaginione osoby
- odmiana:
- (1.1) związek zgody
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pies policyjny psy policyjne dopełniacz psa policyjnego psów policyjnych celownik psu policyjnemu psom policyjnym biernik psa policyjnego psy policyjne narzędnik psem policyjnym psami policyjnymi miejscownik psie policyjnym psach policyjnych wołacz psie policyjnym psy policyjne
- przykłady:
- (1.1) Psy policyjne wykryły w pobliżu wielopoziomowego parkingu mikrobus wypełniony materiałami wybuchowymi[1]
- (1.1) Owczarek niemiecki to typowa rasa psa policyjnego.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pies pracujący
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) police dog
- arabski: (1.1) كلب الشرطة ,كلب بوليسي
- arabski egipski: (1.1) كلب بوليسى
- baskijski: (1.1) polizia-txakur
- bośniacki: (1.1) policijski pas
- bułgarski: (1.1) полицейско куче
- duński: (1.1) politihund w
- fiński: (1.1) poliisikoira
- francuski: (1.1) chien policier m
- hiszpański: (1.1) perro policía m
- japoński: (1.1) 警察犬(けいさつけん)
- koreański: (1.1) 경찰견
- niderlandzki: (1.1) politiehond
- niemiecki: (1.1) Diensthund
- norweski (bokmål): (1.1) politihund, polititjenestehund
- nowogrecki: (1.1) λαγωνικό n της αστυνομίας
- serbski: (1.1) полицијски пас
- szwedzki: (1.1) polishund w
- tajski: (1.1) สุนัขตำรวจ
- źródła: