pies gończy

pies gończy (język polski)

pies gończy (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛz ˈɡɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨ], AS: [pʹi ̯ez gõĩ ̯ṇčy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• udźw. międzywyr.• i → j 

​ ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) kynol. pies wykorzystywany głównie do tropienia i pogoni za zwierzyną, posługujący się przede wszystkim węchem

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pies gończy	psy gończe
dopełniacz	psa gończego	psów gończych
celownik	psu gończemu	psom gończym
biernik	psa gończego	psy gończe
narzędnik	psem gończym	psami gończymi
miejscownik	psie gończym	psach gończych
wołacz	psie gończy	psy gończe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scent hound
• niderlandzki: (1.1) speurhond

źródła: