pielęgnacja (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌpʲjɛlɛ̃ŋɡˈnat͡sʲja], AS: [pʹi ̯elẽŋgnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pielęgnowanie kogoś lub czegoś, dbanie o coś lub kogoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Absolutnie niezbędna jest pielęgnacja podrażnionej skóry od razu po zakończeniu golenia.
(1.1) Potem ręcznik, mleczko do ciała, sól fizjologiczna do oczu, patyczki do uszu. Kaftanik, śpioszki, łóżeczko. A potem prasowanie. Tak, tak, chcieliśmy być najlepszymi rodzicami na świecie. Mistrzami pielęgnacji. I chyba byliśmy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pielęgnowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pielęgnowanie n, wypielęgnowanie n, pielęgniarka ż, pielęgniarz m, pielęgniarstwo n
czas. pielęgnować, wypielęgnować
przym. pielęgnacyjny
przysł. pielęgnacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pielęgnować + -acja
uwagi:
Zgodnie z zasadami gramatyki polskiej wyraz ten utworzony został w nieprawidłowy sposób, gdyż nie należy tworzyć wyrazów złożonych jednocześnie z cząstek rodzimych (lub bardzo dawno przyswojonych) i obcych; jako takie niewłaściwe złożenie był przez językoznawców krytykowany[2]. Obecnie już tak nie razi, prawdopodobnie dzięki wysokiej frekwencji.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tomasz Kwaśniewski, Dziennik taty
  2. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 5/1905, s. 73; Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 1/1963, s. 41.