pieczarka (język polski) edytuj

 
pieczarka (1.1) polna
 
pieczarki (1.2)
wymowa:
IPA[pʲjɛˈʧ̑arka], AS[pʹi ̯ečarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. rodzaj grzybów jadalnych, Agaricus L.[1]; zob. też pieczarka w Wikipedii
(1.2) kulin. jadalny owocnik pieczarki (1.1), surowiec kulinarny
(1.3) zdrobn. od: pieczara
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na pastwisku sąsiada jest wysyp pieczarek.
(1.2) Dzisiaj zrobię pizzę z pieczarkami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) gw. piekara, piekarka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2)
rzecz. pieczarkarnia ż, pieczarkarz m, pieczarkowa ż, pieczarkowate nmos, pieczareczka ż, pieczarkowce nmos, pieczarniaki nmos
przym. pieczarkowy, pieczarkowaty
(1.3)
rzecz. pieczara ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) prasł. *pečara (< *pekěra) / prasł. *pečuradosł. coś pieczonego, od czasownika prasł. *pektipiec (grzyby te spożywano widocznie po upieczeniu); wyraz poświadczony od XVIII w.[2]
źródłosłów nazwiska Pieczarka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Agaricus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.