piczka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpʲiʧ̑ka], AS[pʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. żeński narząd rozrodczy[1]
(1.2) wulg. pogard. kobieta
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Tak została Pizdolona • Z czaru swego wybawiona, • I znów stała się prawiczkąZ malusieńką, ciasną piczką. • Głuptas dostał zaś w podziękęPół królestwa i jej rękę.[2]
(1.2) Ładne piczki tu przychodzą!” – krzyknął jakiś chłopak.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zob. cipa
antonimy:
(1.1) zob. cipa
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. picza ż, pizda ż
przym. pizdowaty
związki frazeologiczne:
nie ma piczki na pożyczkipiczka grochowa
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cipa
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 226.
  2. Aleksander hrabia Fredro, „Baśń o trzech braciach i królewnie”