pianistyka

pianistyka (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. sztuka gry na fortepianie

(1.2) muz. utwory na fortepian t. ich tworzenie i wykonywanie

(1.3) muz. ogół muzyków grający na fortepianie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pianistyka	pianistyki
dopełniacz	pianistyki	pianistyk
celownik	pianistyce	pianistykom
biernik	pianistykę	pianistyki
narzędnik	pianistyką	pianistykami
miejscownik	pianistyce	pianistykach
wołacz	pianistyko	pianistyki

przykłady:

(1.1) Cały czas kształciła się też w pianistyce, dając swój pierwszy koncert w Paryżu w 1925.

składnia:

kolokacje:

(1.1) festiwal / nauka pianistyki

(1.3) pianistyka polska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pianista mos, pianistka ż

przym. pianistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pianista + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pianistics
• francuski: (1.1) pianistique ż

źródła: