piętrowy (język polski) edytuj

 
piętrowy (1.1) budynek
 
piętrowe (1.2) łóżka
 
piętrowy (1.2) tort
wymowa:
IPA[pʲjɛ̃nˈtrɔvɨ], AS[pʹi ̯ẽntrovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę i → j 
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) o domu: taki, który ma dwie kondygnacje: parter i jedno piętro
(1.2) taki, który ma wiele pięter, kondygnacji, spiętrzonych warstw
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Za kościołem, po obu stronach, dwie ściany dawnego leprozorium, piętrowe, bez okien[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) łóżko piętrowe • piętrowy autobus / wagonpółpiętrowyjednopiętrowydwupiętrowytrzypiętrowyczteropiętrowypięciopiętrowysześciopiętrowysiedmiopiętrowyośmiopiętrowydziewięciopiętrowydziesięciopiętrowyjedenastopiętrowydwunastopiętrowytrzynastopiętrowyczternastopiętrowypiętnastopiętrowyszesnastopiętrowysiedemnastopiętrowyosiemnastopiętrowydziewiętnastopiętrowydwudziestopiętrowytrzydziestopiętrowyczterdziestopiętrowypięćdziesięciopiętrowysześćdziesięciopiętrowysiedemdziesięciopiętrowyosiemdziesięciopiętrowydziewięćdziesięciopiętrowystupiętrowy (itd.) • kilkopiętrowykilkupiętrowykilkunastopiętrowykilkudziesięciopiętrowywielopiętrowy
synonimy:
antonimy:
(1.1) parterowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piętro n, pięterko n, piętrówka ż, piętrus mrz, piętrowiec mrz, piętrzenie n, podpiętrzenie n, popiętrzenie n, spiętrzanie n, spiętrzenie n, wypiętrzanie n, wypiętrzenie n
przysł. piętrowo
czas. piętrzyć ndk., podpiętrzyć dk., popiętrzyć dk., spiętrzać ndk., spiętrzyć dk., wypiętrzać ndk., wypiętrzyć dk.
związki frazeologiczne:
budowa piętrowachodnik piętrowystruktura piętrowaułamek piętrowywyrażenie piętrowe
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Breza, Urząd, 1960, Narodowy Korpus Języka Polskiego.