pięknolicy (język polski) edytuj

 
pięknolica (1.1) kobieta
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) poet. mający piękne lico, tj. piękną twarz[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dodatku matka chrzestna Fiony […] przypomina królowi, że z Fioną miał ożenić się jej syn, zmanierowany, pięknolicy, znudzony bogactwem Książę z Bajki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. piękny + -o- + lico + -y
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „pięknolicy” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 28, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 349.
  2.   Hasło „pięknolicy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Trybuna Śląska, 2004-07-01, Narodowy Korpus Języka Polskiego.