piękność
piękność (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛ̃ŋknɔɕʨ̑], AS: [pʹi ̯ẽŋkność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik piękność piękności dopełniacz piękności piękności celownik piękności pięknościom biernik piękność piękności narzędnik pięknością pięknościami miejscownik piękności pięknościach wołacz piękności piękności
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. upięknienie n, piękno n, pięknotka ż, pięknienie n, wypięknienie n, upiększanie n, upiększenie n
- czas. pięknieć ndk., wypięknieć dk., upiększać ndk., upiększyć dk.
- przym. piękny, przepiękny
- przysł. pięknie, przepięknie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piękno
- angielski: (1.2) beauty
- baskijski: (1.1) edertasun; (1.2) eder
- białoruski: (1.1) прыгажосць ż; (1.2) красуня ż, прыгажуня ż
- czeski: (1.2) krasavice ż, kráska ż
- esperanto: (1.1) beleco; (1.2) belulino, poet. beleco, belo
- francuski: (1.2) belle ż
- hiszpański: (1.2) belleza ż
- jidysz: (1.2) יפֿת־תּואר ż
- nowogrecki: (1.2) κούκλα, νεράιδα ż, γοργόνα ż
- rosyjski: (1.1) красота ż; (1.2) красавица ż
- rumuński: (1.1) frumusețe
- sanskryt: (1.2) सुन्दरी ż
- włoski: (1.2) beltà ż, venere ż, dea ż
- źródła:
- ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 121.