pięcioletni

pięcioletni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi], AS: [pʹi ̯ė̃ńćoletʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający pięć lat

(1.2) trwający pięć lat

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pięcioletni		pięcioletnia	pięcioletnie	pięcioletni	pięcioletnie
dopełniacz	pięcioletniego		pięcioletniej	pięcioletniego	pięcioletnich
celownik	pięcioletniemu		pięcioletniej	pięcioletniemu	pięcioletnim
biernik	pięcioletniego	pięcioletni	pięcioletnią	pięcioletnie	pięcioletnich	pięcioletnie
narzędnik	pięcioletnim		pięcioletnią	pięcioletnim	pięcioletnimi
miejscownik	pięcioletnim		pięcioletniej	pięcioletnim	pięcioletnich
wołacz	pięcioletni		pięcioletnia	pięcioletnie	pięcioletni	pięcioletnie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pięcioletnia brandy • pięcioletnie dziecko

(1.2) plan pięcioletni

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pięciolecie n, pięciolatek m, pięciolatka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) пяцігадовы; (1.2) пяцігадовы
• czeski: (1.1) pětiletý; (1.2) pětiletý
• duński: (1.1) femårig; (1.2) femårig
• esperanto: (1.1) kvinjara; (1.2) kvinjara
• niemiecki: (1.1) fünfjährig; (1.2) fünfjährig
• rosyjski: (1.1) пятилетний; (1.2) пятилетний
• słowacki: (1.1) päťročný; (1.2) päťročný
• szwedzki: (1.1) femårig; (1.2) femårig
• ukraiński: (1.1) п'ятирічний, п'ятилітній; (1.2) п'ятирічний, п'ятилітній
• węgierski: (1.1) ötéves

źródła: