pesymizm (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[pɛˈsɨ̃mʲism̥], AS[pesmʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) tendencja do zakładania, że wydarzenia potoczą się najgorszym z możliwych scenariuszy; zob. też pesymizm w Wikipedii
(1.2) filoz. pogląd filozoficzny charakteryzujący się brakiem wiary w postęp i lepsze jutro
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Z powodu wrodzonego pesymizmu Rozalia nie kupiła nigdy losu na żadną loterię.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pesymizm defensywny
synonimy:
(1.1) czarnowidztwo, defetyzm
antonimy:
(1.1) optymizm
hiperonimy:
(1.1) skłonność, tendencja
(1.2) pogląd
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pesymista mos, pesymistka ż, pesymizacja ż
przym. pesymistyczny
przysł. pesymistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. pessimisme < łac. pessimusgorszy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.