peryferie (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) urb. dzielnice zewnętrzne do centrum miasta
(1.2) zewnętrzna część czegoś znajdująca się z dala od centrum
(1.3) coś uważanego za mniej ważne
(1.4) techn. urządzenia peryferyjne
odmiana:
(1.1-4) blp[1]
przykłady:
(1.1) Uważne spojrzenie na dzisiejszy plan Poznania utwierdza wszystkich w przekonaniu, że miasto jest bogato zazielenione, zwłaszcza na peryferiach, gdzie rozciągają się parki leśne w otoczeniu pól uprawnych, strumieni, stawów, jezior naturalnych i jezior spiętrzonych[2].
(1.1) Mieszkańcy peryferii konurbacji górnośląskiej korzystają z sieci połączeń kolejowych.
(1.2) To jest klasyczny przykład, jak sektor finansowy żywi się kosztem małego, pozbawionego siły przebicia kraju na peryferiach Europy[3].
składnia:
(1.1) peryferie D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przedmieście
(1.3) margines
antonimy:
(1.1) centrum
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. peryferia ż, peryferyjność ż
przym. peryferyczny, peryferyjny
przysł. peryferycznie, peryferyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. peripheriaokręg koła
uwagi:
(1.1) Forma M. lm: peryferia jest błędna[1].
(1.1) "Słownik języka polskiego" pod red. W. Doroszewskiego notuje formę lp, rodzaju żeńskiego: peryferia[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 650.
  2. Park Kultury na Łęgach Dębińskich
  3. Zombie nie da się zastrzelić. Polityka, nr 19 (3008), s. 41, Warszawa 2015.
  4.   Hasło „peryferia” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.