perspektywa (język polski) edytuj

 
perspektywa (1.1) zbieżna
 
perspektywa (1.6)
wymowa:
IPA[ˌpɛrspɛkˈtɨva], AS[perspektyva], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. metoda odwzorcowania figury geometrycznej na płaszczyźnie za pomocą prostych rzutujących o wspólnym wierzchołku[1]
(1.2) wrażenie trzeciego wymiaru w płaskim obrazie[1]
(1.3) przen. odległość w czasie potrzebna do właściwego ocenienia jakichś zjawisk[1]
(1.4) perspektywy widoki na przyszłość, wizje świetlanej przyszłości
(1.5) inform. widok bazodanowy
(1.6) daleki widok
(1.7) przen. sposób interpretacji czegoś, punkt widzenia
(1.8) przen. dalsze plany
odmiana:
(1.1-8)
przykłady:
(1.7) Klęska grunwaldzka z perspektywy śląskiego poety to szok taki, jak gdyby indiański wódz, powiedzmy jakiś Winnetou, pokonał całą armię amerykańską i ciągnął na Waszyngton[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) perspektywa jednopunktowa • perspektywa dwupunktowa • perspektywa zbieżnaperspektywa powietrzna
(1.3) perspektywa historycznaz perspektywy czasu
(1.4) roztaczać perspektywy • szerokie perspektywy
(1.7) z czyjejś perspektywy
(1.8) mieć coś w perspektywie
synonimy:
(1.1) panorama
(1.5) widok
(1.6) przest. prospekt[3]
(1.7) punkt widzenia, ujęcie[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. perspektywiczny
przysł. perspektywicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 SJP.pl.
  2. Polityka, nr 32, Warszawa, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 synonimy.ux.pl.