permakultura

permakultura (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ochr. środ. ekol. idea inspirowania się naturą i korzystanie z zasad w niej funkcjonujących – projektowania ekologicznego, które tworzy zrównoważoną architekturę i samoregulujące się systemy rolnictwa na wzór ekosystemów naturalnych itp.; zob. też permakultura w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) permaculture
• baskijski: (1.1) permakultura
• bułgarski: (1.1) пермакултура ż
• czeski: (1.1) permakultura ż
• esperanto: (1.1) permakulturo
• estoński: (1.1) permakultuur
• fiński: (1.1) permakulttuuri
• francuski: (1.1) permaculture ż
• niemiecki: (1.1) Permakultur ż
• nowogrecki: (1.1) μόνιμη καλλιέργεια ż
• portugalski: (1.1) permacultura ż
• rosyjski: (1.1) пермакультура ż
• rumuński: (1.1) permacultură ż
• słowacki: (1.1) permakultúra ż
• szwedzki: (1.1) permakultur w
• ukraiński: (1.1) пермакультура ż
• włoski: (1.1) permacultura ż

źródła:

permakultura (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ochr. środ. ekol. permakultura

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

permakultura (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ochr. środ. ekol. permakultura

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	permakultura	permakultury
dopełniacz	permakultury	permakultur
celownik	permakultuře	permakulturám
biernik	permakulturu	permakultury
wołacz	permakulturo	permakultury
miejscownik	permakultuře	permakulturách
narzędnik	permakulturou	permakulturami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: