perfumy (język polski) edytuj

 
damskie perfumy (1.1)
wymowa:
IPA[pɛrˈfũmɨ], AS[perfũmy], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kosmet. roztwór alkoholowy odpowiednio dobranych substancji zapachowych, stosowany jako kosmetyk
odmiana:
(1.1) blp,
przykłady:
(1.1) Cały obszar Wysp Kanaryjskich to strefa wolnocłowa, nie ma więc sensu odkładać zakupów perfum czy alkoholi na ostatnią chwilę przed odlotem[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zapach, pachnidło; daw. dziś gw. perfuma; st.pol. wódka[2]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wonności
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. perfumeria ż, perfumowanie n, perfumiarstwo n, perfumiarz m, fuma ż, fumarium n, wyperfumowanie n, perfuma ż
czas. perfumować ndk., wyperfumować dk.
przym. perfumeryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. parfum[3] < franc. per + fuméeprzez dym[4] < łac. per fumum[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Cosmopolitan, nr 11, Warszawa, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zuzanna Krótki, Leksemy oznaczające perfumy i kremy do pielęgnacji ciała w dobie staro- i średniopolskiej, w: Prace Językoznawcze, XIX/3, 2017, s. 131.
  3. Hasło „perfumy” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  4. Zuzanna Krótki, Leksemy oznaczające perfumy i kremy do pielęgnacji ciała w dobie staro- i średniopolskiej, w: Prace Językoznawcze, XIX/3, 2017, s. 133.
  5. Ewa Biłas-Pleszak, Katarzyna Sujkowska-Sobisz, Zapach kobiety i zapach… mężczyzny – językowo-kulturowy wizerunek kobiecości i męskości we współczesnych tekstach perswazyjnych, w: Języki zachodniosłowiańskie w XXI wieku, t. 3, Współczesne języki słowiańskie, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 11.