perfuma (język polski) edytuj

 
damska perfuma (1.1)
wymowa:
IPA[pɛrˈfũma], AS[perfũma]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) w lp daw. lub gw. perfumy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wbijałam w łeb, / jak dziecku, / po rusku, po niemiecku: / nie na to jest perfuma, / byś pił, pił, pił.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. perfumy nmos, perfumeria ż, perfumowanie n, perfumiarstwo n, perfumiarz m, fuma ż, fumarium n, wyperfumowanie n
czas. perfumować ndk., wyperfumować dk.
przym. perfumeryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. parfum
uwagi:
Wariant liczby pojedynczej charakterystyczny dla terenów wschodnich[2], uznawany za niepoprawny we współczesnej polszczyźnie ogólnej[2][3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sława Przybylska (tekst Agnieszka Osiecka), Siedzieliśmy na dachu
  2. 2,0 2,1   Porada „perfumy” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Hasło „perfumy” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 498.