perfekcja

perfekcja (język polski)

wymowa:

IPA: [pɛrˈfɛkt͡sʲja], AS: [perfekcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) doskonałość, cecha tego, co jest perfekcyjne

(1.2) bot. roln. odmiana marchwi

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	perfekcja	perfekcje
dopełniacz	perfekcji	perfekcji / przest. perfekcyj
celownik	perfekcji	perfekcjom
biernik	perfekcję	perfekcje
narzędnik	perfekcją	perfekcjami
miejscownik	perfekcji	perfekcjach
wołacz	perfekcjo	perfekcje

przykłady:

(1.1) Jan doszedł do perfekcji.

(1.2) Perfekcja jest późną odmianą marchwi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) marchew

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. perfekcjonować

rzecz. perfekcyjność ż, perfekcjonista, perfekcjonizm

przysł. perfekcyjnie, perfekt

przym. perfekcyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. perfectio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) perfection
• arabski: (1.1) كمال, تمام
• francuski: (1.1) perfection ż
• hiszpański: (1.1) perfección ż
• nowogrecki: (1.1) τελειότητα ż
• pali: (1.1) suṭṭhutā ż

źródła: