partyzancki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpartɨˈzãnʦ̑ʲci], AS[partyzãncʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z partyzantką i partyzantami

przymiotnik jakościowy

(2.1) działający samowolnie, nielegalnie lub nieprofesjonalnie[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Pod pseudonimemMeteorwalczył w kilku oddziałach partyzanckich[2].
(2.1) W światku reklamy nielegalnie rozklejane plakaty określa się mianem marketingu partyzanckiego[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) dowódca / oddział partyzancki • walka / wojna partyzancka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bojowy, nieregularny
(2.1) nielegalny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. partyzana ż, partia ż, partyzant m, partyzantka ż
przysł. po partyzancku
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „partyzancki” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jarosław Rybak, Super Express, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Życie Warszawy, nr 19.11, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.