Wikisłownik

partykuła

partykuła (język polski)Edytuj

wymowa:
IPA: [ˌpartɨˈkuwa], AS: [partykuu̯a], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. nieodmienna i niesamodzielna część mowy wyrażająca, uwydatniająca pytanie, rozkaz, zaprzeczenie, życzenie, np. bym, byście, -li, -ż, -że, nie, czy, niech; zob. też partykuła w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpartykułapartykuły
dopełniaczpartykułypartykuł
celownikpartykulepartykułom
biernikpartykułępartykuły
narzędnikpartykułąpartykułami
miejscownikpartykulepartykułach
wołaczpartykułopartykuły
przykłady:
(1.1) Odróżnienie partykuły od innych części mowy może czasem sprawiać trudność.
składnia:
kolokacje:
(1.1) partykuła akcentująca / mnożna / ograniczająca / przecząca / przypuszczająca / pytająca / rozkazująca / twierdząca / wątpiąca / wzmacniająca / życząca
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) część mowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. partykułowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=partykuła&oldid=8016654”