Wikisłownik

partykuła

wymowa:
IPA: [ˌpartɨˈkuwa], AS: [partykuu̯a], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
ⓘ ⓘ
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gram. nieodmienna i niesamodzielna część mowy wyrażająca, uwydatniająca pytanie, rozkaz, zaprzeczenie, życzenie, np. bym, byście, -li, -ż, -że, nie, czy, niech; zob. też partykuła w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpartykułapartykuły
dopełniaczpartykułypartykuł
celownikpartykulepartykułom
biernikpartykułępartykuły
narzędnikpartykułąpartykułami
miejscownikpartykulepartykułach
wołaczpartykułopartykuły
przykłady:
(1.1) Odróżnienie partykuły od innych części mowy może czasem sprawiać trudność.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) część mowy
hiponimy:
(1.1) partykuła afektująca, partykuła akcentująca, partykuła mnożna, partykuła negująca, partykuła ograniczająca, przecząca, partykuła przypuszczająca, partykuła pytająca, partykuła replikująca, partykuła rozkazująca, partykuła stopniująca, partykuła sytuująca, partykuła twierdząca, partykuła wątpiąca, partykuła wzmacniająca, partykuła życząca
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. partykułowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=partykuła&oldid=8553631”