parnik

parnik (język polski)

parnik (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈparʲɲik], AS: [parʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) roln. kocioł z paleniskiem do gotowania na parze karmy dla zwierząt hodowlanych (ziemniaków, śruty, buraków itp.)

(1.2) bot. Disporum Salisb., rodzaj roślin azjatyckich z rodziny zimowitowatych; zob. też parnik (roślina) w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. para ż, parka ż, parowiec m, parowanie n, parówka ż

czas. parować ndk., wyparować dk., odparować dk., sparować dk.

przym. parowy, parnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: