panegiryk

panegiryk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpãnɛˈɟirɨk], AS: [pãneǵiryk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. uroczysty tekst pochwalny, sławiący konkretną osobę, czyn; zob. też panegiryk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panegiryk	panegiryki
dopełniacz	panegiryku	panegiryków
celownik	panegirykowi	panegirykom
biernik	panegiryk	panegiryki
narzędnik	panegirykiem	panegirykami
miejscownik	panegiryku	panegirykach
wołacz	panegiryku	panegiryki

przykłady:

(1.1) Kałużyńskiemu co prawda zdarzało się pisać chwalebne panegiryki pod adresem sztuki doby komunizmu, ale po latach potrafił przyznać się do błędu, czego nie można powiedzieć o wielu jego młodszy kolegach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) panegiryk na cześć kogoś / czegoś

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. panegirysta m, panegirystka ż, panegirzysta m, panegirzystka ż, panegiryzm m, panegiryzowanie n

czas. panegiryzować ndk.

przym. panegiryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. panégyrique

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) panegyric
• baskijski: (1.1) panegiriko
• bułgarski: (1.1) панегирик m
• francuski: (1.1) panégyrique m
• hiszpański: (1.1) panegírico m
• rosyjski: (1.1) панегирик m
• ukraiński: (1.1) панегірик m

źródła: