pancerz

pancerz (język polski)

pancerz (1.1) pancernika przerobiony na torbę

wymowa:

IPA: [ˈpãnʦ̑ɛʃ], AS: [pãnceš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. u niektórych zwierząt: fragment twardej skóry lub innej powierzchni chroniący narządy wewnętrzne przed uszkodzeniem mechanicznym; ubranie o takiej cesze; zob. też pancerz (anatomia) w Wikipedii

(1.2) wojsk. metalowa powłoka wokół pojazdu, okrętu chroniąca jego załogę przed zagrożeniem; metalowa powłoka chroniąca dowolny przedmiot przed zniszczeniem mechanicznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pancerz	pancerze
dopełniacz	pancerza	pancerzy / rzad. pancerzów
celownik	pancerzowi	pancerzom
biernik	pancerz	pancerze
narzędnik	pancerzem	pancerzami
miejscownik	pancerzu	pancerzach
wołacz	pancerzu	pancerze

przykłady:

(1.1) Niechcący nadepnąłem jakiegoś żuka, ale miał gruby pancerz i uciekł.

(1.2) Ten czołg ma bardzo gruby pancerz.

składnia:

kolokacje:

(1) gruby / cienki pancerz

(1.2) przebić pancerz • pancerz czołgu / okrętu / kabla / …

synonimy:

(1.2) osłona

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pancernik m, pancerniak m, pancerzownica ż

zdrobn. pancerzyk m

przym. pancerny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) niem. Panzer

uwagi:

zob. też pancerz w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) armour, armouring; (1.2) armour, armouring
• duński: (1.1) skjold; (1.2) panser
• esperanto: (1.1) karapaco, kiraso
• francuski: (1.1) carapace ż, cuirasse ż; (1.2) cuirasse ż
• hiszpański: (1.1) caparazón m; (1.2) coraza ż, blindaje m
• jidysz: (1.1) פּאַנצער m (pancer); (1.2) פּאַנצער m (pancer)
• niemiecki: (1.1) Panzer m
• nowogrecki: (1.1) καύκαλο n; (1.2) θώρακας m
• rosyjski: (1.1) панцирь m
• szwedzki: (1.1) pansar n; (1.2) pansar n
• ukraiński: (1.1) панцир m

źródła: