panaceum

panaceum (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpãnaˈt͡sɛ^wũm], AS: [pãnace^u̯ũm], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza ł • akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. lek (środek) na wszystko; superlekarstwo

(1.2) książk. przen. środek na wszystkie dolegliwości, kłopoty i trudności

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panaceum	panacea
dopełniacz	panaceum	panaceów
celownik	panaceum	panaceom
biernik	panaceum	panacea
narzędnik	panaceum	panaceami
miejscownik	panaceum	panaceach
wołacz	panaceum	panacea

przykłady:

(1.1) Fałszywy znachor przekonywał, że jego lek to panaceum.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Panacea ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. panacea < gr. πανάκεια < πᾶν (wszystko) + ἄκος (lekarstwo)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) panacea, cure-all
• francuski: (1.1) panacée ż
• galicyjski: (1.1) panacea ż
• hiszpański: (1.1) panacea ż; (1.2) panacea ż
• nowogrecki: (1.1) πανάκεια ż
• węgierski: (1.1) csodaszer; (1.2) csodaszer
• włoski: (1.1) panacea ż, toccasana m

źródła: