palność

palność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest palne; cecha tych, którzy są palni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	palność	palności
dopełniacz	palności	palności
celownik	palności	palnościom
biernik	palność	palności
narzędnik	palnością	palnościami
miejscownik	palności	palnościach
wołacz	palności	palności

przykłady:

składnia:

(1.1) palność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paliwo n, paliwko n, palenie n

czas. odpalić, palić ndk.

przym. palny

przysł. palnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. palny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Brennbarkeit ż

źródła: