palatalizacja

palatalizacja (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. zjawisko wymowy polegające na zmiękczaniu spółgłoski, czyli na dodawaniu artykulacji środkowopodniebiennej, pod wpływem sąsiadującej z nią samogłoski; zob. też palatalizacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	palatalizacja	palatalizacje
dopełniacz	palatalizacji	palatalizacji / przest. palatalizacyj
celownik	palatalizacji	palatalizacjom
biernik	palatalizację	palatalizacje
narzędnik	palatalizacją	palatalizacjami
miejscownik	palatalizacji	palatalizacjach
wołacz	palatalizacjo	palatalizacje

przykłady:

(1.1) Dyspalatalizacja ń przed wymienionymi spółgłoskami pociąga za sobą jako zjawisko hiperpoprawne wtórną palatalizację w tej samej pozycji n, np. powińszowanie, lańca, rozłańczać, jutrzeńka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zmiękczenie

antonimy:

(1.1) depalatalizacja, dyspalatalizacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. palatalizować ndk., spalatalizować dk.

rzecz. palatalizowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) palatalization
• duński: (1.1) palatalisering w
• hiszpański: (1.1) palatalización ż
• norweski (bokmål): (1.1) palatalisering m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) palatalisering ż
• nowogrecki: (1.1) ουράνωση ż, ουρανικοποίηση ż
• szwedzki: (1.1) palatalisering w
• węgierski: (1.1) jésítés, palatalizálás

źródła: