padlina
padlina (język polski)Edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik padlina dopełniacz padliny celownik padlinie biernik padlinę narzędnik padliną miejscownik padlinie wołacz padlino
- przykłady:
- (1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.[1]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) carrion
- baskijski: (1.1) sarraski
- białoruski: (1.1) падла ż, мярцвячына ż
- bułgarski: (1.1) мърша ż
- duński: (1.1) ådsel n
- esperanto: (1.1) kadavraĵo
- francuski: (1.1) charogne
- hiszpański: (1.1) carroña ż
- islandzki: (1.1) hræ n
- łotewski: (1.1) maita ż
- niemiecki: (1.1) Kadaver m, Aas n
- nowogrecki: (1.1) ψοφίμι n, κουφάρι n
- rosyjski: (1.1) падаль ż
- szkocki gaelicki: (1.1) ablach m
- szwedzki: (1.1) as n
- wilamowski: (1.1) zdehlīn ż, ȫs n
- włoski: (1.1) carogna ż
- źródła:
- ↑ Charles Baudelaire Padlina, tłum. Mieczysław Jastrun