płaskoć
płaskoć (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) płaska powierzchnia, płaskość, płaszczyzna[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płaskoć płaskocie dopełniacz płaskoci płaskoci celownik płaskoci płaskociom biernik płaskoć płaskocie narzędnik płaskocią płaskociami miejscownik płaskoci płaskociach wołacz płaskoci płaskocie
- przykłady:
- (1.1) Bieli się Korynt szeroko rozrzucony na piaszczystej morskiej płaskoci[2].
- (1.1) Potem zaczęły się zaznaczać smukłe pnie i rozciągnięte pod niemi piaski płaskoci[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) płaskość, płaszczyzna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „płaskoć” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 248.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Książki i ludzie
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Listy z Afryki
