pęto

pęto (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɛ̃ntɔ], AS: [pẽnto], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wiązadło z powroza, łańcucha, rzemienia nakładane na przednie nogi zwierząt w celu ograniczenia swobody ich ruchów

(1.2) kawałek kiełbasy zakończony sznurkiem lub metalowym klipsem

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pęto	pęta
dopełniacz	pęta	pęt
celownik	pętu	pętom
biernik	pęto	pęta
narzędnik	pętem	pętami
miejscownik	pęcie	pętach
wołacz	pęto	pęta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pętca ż, pętanie n, pętla ż, pęta lm nmos

zdrobn. pętko mrz

czas. pętać ndk., rozpętać dk., spętać dk.

związki frazeologiczne:

zrzucić pęta

etymologia:

prasł. *pǫto

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) traba ż, maniota ż; (1.2) vuelta ż
• nowogrecki: (1.1) πέδικλο n, ιπποπέδη ż
• ukraiński: (1.1) пу́то n

źródła: