pęknięcie

pęknięcie (język polski)

pęknięcie (1.2)

wymowa:

IPA: [pɛ̃ŋʲcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ], AS: [pẽŋʹḱńė̃ńće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od pęknąć

(1.2) przerwanie ciągłości jakiejś powierzchni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	pęknięcie
dopełniacz	pęknięcia
celownik	pęknięciu
biernik	pęknięcie
narzędnik	pęknięciem
miejscownik	pęknięciu
wołacz	pęknięcie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pęknięcie	pęknięcia
dopełniacz	pęknięcia	pęknięć
celownik	pęknięciu	pęknięciom
biernik	pęknięcie	pęknięcia
narzędnik	pęknięciem	pęknięciami
miejscownik	pęknięciu	pęknięciach
wołacz	pęknięcie	pęknięcia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pękanie n ndk.

czas. spękać, pękać ndk., pęknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) crack, break, breakdown, med. rupture, fracture

źródła: