pędziwiatr (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) ktoś będący ciągle w ruchu i często podejmujący szybkie decyzje bez zastanowienia[1]
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sowizdrzał, lekkoduch, gorąca głowa, narwaniec, paliwoda, szałaput, szaławiła, świszczypała, wartogłów, wietrznik, reg. śl. gónka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pędzić + wiatr[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „pędziwiatr” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  3. 3,0 3,1   Hasło „pędziwiatr” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „pędziwiatr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  5. Krystyna Kallas, Kategoria słowotwórcza podobieństwa we współczesnym języku polskim, w: Od fonemu do tekstu. Prace dedykowane Profesorowi Romanowi Laskowskiemu pod red. Ireneusza Bobrowskiego i Krystyny Kowalik, wyd. LEXIS, Kraków 2006, s. 241.