półprzewodnik

półprzewodnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpuwpʃɛˈvɔdʲɲik], AS: [puu̯pševodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fiz. ciało stałe będące przewodnikiem, o oporze większym niż w metalach, a mniejszym niż w dielektrykach; zob. też półprzewodniki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	półprzewodnik	półprzewodniki
dopełniacz	półprzewodnika	półprzewodników
celownik	półprzewodnikowi	półprzewodnikom
biernik	półprzewodnik	półprzewodniki
narzędnik	półprzewodnikiem	półprzewodnikami
miejscownik	półprzewodniku	półprzewodnikach
wołacz	półprzewodniku	półprzewodniki

przykłady:

(1.1) Cechą charakterystyczną półprzewodników jest przerwa energetyczna.

składnia:

kolokacje:

(1.1) półprzewodnik samoistny • półprzewodnik domieszkowany • półprzewodnik typu n/p • półprzewodnik organiczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. półprzewodnictwo n

przym. półprzewodnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pół + przewodnik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) semiconductor
• arabski: (1.1) شبه موصل
• baskijski: (1.1) erdieroale
• czeski: (1.1) polovodič m
• francuski: (1.1) semi-conducteur m
• hiszpański: (1.1) semiconductor m
• niemiecki: (1.1) Halbleiter m
• nowogrecki: (1.1) ημιαγωγός m

źródła: