ozdobić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈzdɔbʲiʨ̑], AS[ozdobʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: ozdabiać

czasownik zwrotny dokonany ozdobić się (ndk. ozdabiać się)

(2.1) upiększyć siebie samego
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Makata na ścianie za bufetem była ozdobiona banknotami z całego świata[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ozdabiać, zdobić
przym. ozdobny
rzecz. ozdoba ż, ozdobnik m, ozdobność ż, zdobienie n
przysł. ozdobnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ozdabiać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ozdabiać się
źródła:
  1. Zygmunt Kubiak, Przestrzeń dzieł wiecznych : eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.