owczarz

owczarz (język polski)

owczarz (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hodowca owiec

(1.2) osoba wypasająca owce

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owczarz	owczarze
dopełniacz	owczarza	owczarzy / rzad. owczarzów
celownik	owczarzowi	owczarzom
biernik	owczarza	owczarzy / rzad. owczarzów
narzędnik	owczarzem	owczarzami
miejscownik	owczarzu	owczarzach
wołacz	owczarzu	owczarze

przykłady:

(1.1) Po śmierci ojca, przyjaciel jego, owczarz dworski, Szymon Brzost, wziął Klemensa do owczarni i tam go przezimował, dzieląc się z nim swoją strawą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) hodowca

(1.2) pasterz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. owca ż, owczarstwo n, owczarczyk m, owczarnia ż, owczarek m, owczarzenie n, owczę n, owieczka ż

forma żeńska owczarka ż

czas. owczarzyć ndk.

przym. owczy, owczarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. owca + -arz

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) artzain
• czeski: (1.1) ovčák m
• esperanto: (1.1) ŝafisto
• kazachski: (1.1) шопан
• niemiecki: (1.1) Schäfer m, Schafhirte m
• słowacki: (1.1) ovčiar m; (1.2) ovčiar m
• ukraiński: (1.1) вівчар m, чабан m; (1.2) вівчар m
• włoski: (1.1) pecoraio m

źródła: