ovanlig

ovanlig (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niezwykły (rzadko spotykany)

odmiana:

(1.1) ovanlig, ovanligt, ovanliga; st. wyższy ovanligare; st. najwyższy ovanligast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) extraordinär

antonimy:

(1.1) vanlig

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. ovanligt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: