otwieracz

otwieracz (język polski)

otwieracz (1.1) do konserw

otwieracz (1.1) do butelek

wymowa:

IPA: [ɔtˈfʲjɛrat͡ʃ], AS: [otfʹi ̯erač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przyrząd służący do otwierania, np. konserw, butelek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otwieracz	otwieracze
dopełniacz	otwieracza	otwieraczy / otwieraczów
celownik	otwieraczowi	otwieraczom
biernik	otwieracz	otwieracze
narzędnik	otwieraczem	otwieraczami
miejscownik	otwieraczu	otwieraczach
wołacz	otwieraczu	otwieracze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) otwieracz do konserw / butelek / puszek / wina

synonimy:

(1.1) pot. klucz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otwarcie n, otwieranie n, otworzenie n, otwór m, otwartość ż

czas. otwierać ndk., otworzyć dk.

przym. otwarty

przysł. otwarcie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) opener
• arabski: (1.1) فتاحة
• baskijski: (1.1) irekigailu
• czeski: (1.1) otvírák m
• duński: (1.1) åbner w
• hiszpański: (1.1) (do puszek) abrelatas m, (do butelek) abrebotellas m
• kazachski: (1.1) ашқыш
• nowogrecki: (1.1) ανοιχτήρι n (κονσερβών, μπουκαλιών)
• rosyjski: (1.1) открывашка ż
• słowacki: (1.1) otvárač m
• szwedzki: (1.1) öppnare w, (do puszek) burköppnare w, (do butelek) flasköppnare w, (do konserw) konservöppnare w

źródła: