otucha (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈtuxa], AS[otuχa] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Lekarz dodał otuchy pacjentom po operacji.
(1.1) Zobaczysz, że to się uda! zawołał Piotr z otuchą. Tylko jazda do roboty![1]
składnia:
(1.1) dodawać otuchy + C. (komuś) • napawać otuchą + B. (kogoś) • otucha wstępuje w + B. (kogoś)
kolokacje:
(1.1) nabierać otuchy • odzyskiwać otuchę • być pełnym otuchy • robić coś z otuchą • słowa otuchy
synonimy:
(1.1) nadzieja, ufność, wiara
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. otuszyć ndk., potuszać ndk., potuszyć dk., tuszyć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. otuszyć
uwagi:
zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Krüger, Karolcia