oszołom (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈʃɔwɔ̃m], AS[ošou̯õm], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. człowiek wierzący bezgranicznie w jakąś ideologię, ślepo jej podporządkowany[1]
(1.2) pot. osoba zachowująca się nienormalnie[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. sklep Auchan

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: oszołomić
odmiana:
(1.1-2)
(3.1) zob. oszołomić
przykłady:
(1.2) Ta nauczycielka to straszliwy oszołom; drwi sobie z uczniów i do tego co lekcję robi trudne kartkówki.
(2.1) Jak będziesz w oszołomie, to nie zapomnij kupić kilo ziemniaków.
składnia:
kolokacje:
(2.1) iść na zakupy do oszołoma • robić zakupy w oszołomie
synonimy:
(1.1) fanatyk, mameluk, maniak, radykalista, radykał
(1.2) pot. bzik, narwaniec, opętaniec, paranoik, pomyleniec, postrzeleniec, szajbus, świr, świrus, wariat, zajob
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oszołomstwo n, oszołomienie n
forma żeńska oszołomka ż
czas. oszołomić dk., oszołamiać ndk., oszałomonić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. oszołomić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „oszołom” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.