ostrzyć sobie zęby

ostrzyć sobie zęby (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɔsṭʃɨʨ̑ ˈsɔbʲjɛ ˈzɛ̃mbɨ], AS[osṭšyć sobʹi ̯e zmby], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa nieprzechodnia

(1.1) wiązać z czymś swoje plany; chcieć coś zdobyć, zagarnąć dla siebie
odmiana:
(1.1) zob. ostrzyć, „sobie zęby” nieodm.
przykłady:
(1.1) Przez długi okres uboga Europa spoglądała zawistnie na bogaty arabski wschód, a kupcy Genui, Wenecji czy innych miast dawno ostrzyli sobie zęby na bogactwo i zyski przedsiębiorczych kupców arabskich, żydowskich, syryjskich czy tunezyjskich.[1]
składnia:
(1.1) ostrzyć sobie zęby na + B. (coś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksander Kondratow. Zaginione cywilizacje, przekł. Stefan Michalski. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1971