osobniczy (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) biol. właściwy osobnikowi, odnoszący się do osobnika jako okazowi danego gatunku
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pomiędzy pacjentami istnieją indywidualne, osobnicze, wieku, stanu choroby itp. różnice w reakcji na podany lek[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) cechy osobnicze • rozwój osobniczy
synonimy:
(1.1) indywidualny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. osobnik m, osoba ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roman Gondko, Alojzy Zgirski, Maria Adamska, Biostatystyka w zadaniach, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.