osobliwość

osobliwość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba lub rzecz niezwykła, oryginalna

(1.2) immanentny, niezwykły, oryginalny charakter kogoś lub czegoś

(1.3) fiz. stan układu, w którym przynajmniej jeden z parametrów, który go określa, przyjmuje wartości nieskończone

(1.4) mat. zob. punkt osobliwy

(1.5) mat. zob. macierz osobliwa

(1.6) techn. zob. technologiczna osobliwość

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	osobliwość	osobliwości
dopełniacz	osobliwości	osobliwości
celownik	osobliwości	osobliwościom
biernik	osobliwość	osobliwości
narzędnik	osobliwością	osobliwościami
miejscownik	osobliwości	osobliwościach
wołacz	osobliwości	osobliwości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) biały kruk, ciekawostka, cud, dziw, dziwo, dziwoląg, fenomen, kuriozum, okaz, oryginał, rarytas, rzadkość, unikat

(1.2) cudaczność, dziwaczność, dziwność, ekscentryzm, indywidualność, niezwykłość, obcość, oryginalność, zjawiskowość

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. osobliwy

przysł. osobliwie

związki frazeologiczne:

gabinet osobliwości

etymologia:

uwagi:

zob. też osobliwość w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) curiosity, curio, particularity, rarity, singularity, peculiarity, specialty, speciality; (1.2) oddity, oddness, idiosyncrasy, peculiarity, quaintness, specialness, strangeness, distinctiveness
• arabski: (1.1) غريبة ż (ḡarība); (1.2) غرابة ż (ḡarāba)
• francuski: (1.1) curiosité ż; (1.2) particularité ż
• interlingua: (1.2) singularitate
• kataloński: (1.3) singularitat ż
• niemiecki: (1.2) Besonderheit ż
• szwedzki: (1.2) egenhet w
• włoski: (1.1) rarità ż; (1.2) originalità ż, particolarità ż, singolarità ż

źródła: