ordinær

ordinær (język duński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zwykły, zwyczajny

(1.2) powszechny

odmiana:

(1.1) ordinær, ordinært, ordinære

przykłady:

(1.1) Det er bare en ordinær forkølelse, erklærede lægen. → "To tylko zwyczajne przeziębienie" - oznajmił lekarz.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) ekstraordinær

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: